Dag 22 Burgos – Sahagún 141,77 km

29 juli 2013

In de kou (13 graden) verlieten we de camping. We gingen na een paar km ontbijten, met omelet als goed aangeprezen suggestie van de barman. Plus koffie, thee en twee stukken brood voor €4,-! Met een klim waren we Burgos uit en direct ook uit Burgos. Eindeloos uitzicht, mooi… We doen nog een terras aan en Kees heeft weer genoeg cafeïne voor de tocht. De wind is in ons gezicht, de zon verstopt zich vaak achter de wolken, prima fietsweer. Wind mee was fijner geweest, maar dit brengt wel koelte. Het landschap blijft hetzelfde en er hoeft niet veel te worden geklommen.

We komen door Castrojeriz, een paar eeuwen terug in de tijd met vele pelgrims en vriendelijke inwoners. Alles hier ademt de sfeer van de camino. Bidons bijvullen en toen een lange weg met veel van hetzelfde. Behalve dan het fietsen onder de bogen van de ruïne van St. Anton, erg mooi. Omdat de weg wat voorspelbaar wordt, nemen we een extra stuk van het oorspronkelijke pad. Daarna ziet Kees op de GPS (die we inmiddels “Bert” noemen) dat er nog een leuk weggetje is. We proberen het, super! Dan ineens flink afdalen, oei, komt dat wel goed? Gelukkig brengt Bert ons op gelijke hoogte terug op de route.

Als we gaan lunchen in Boadilla del Camino, komt er een ietwat beschonken man op ons af lopen met een sleutel. Hij vraagt of we de kerk van binnen willen zien (in het Spaans, dus ik ben blij dat ik dat heb begrepen). We gaan op zijn aanbod in en krijgen een complete rondleiding in het Spaans met dubbele tong. Beleefd knik ik om de zoveel zinnen, want als ik hem niet begrijpend aankijk, komt er alleen maar meer. Hij vraagt tot slot of we nog een stempel willen (dat woord ken ik dan wel, al vanaf Spanje dag 1). Graag! Hij blijft vrij lang weg met onze pelgrimspassen en als we gaan kijken, zien we hem heel precies turen naar de plek waar de pen het papier van de datum voorziet. We bedanken hem en met een kleine fooi verlaten we de kerk.

Ons eerste idee was om naar de camping in Carrión de los Condes te gaan. Als we daar om 16 uur al zijn, zijn we nog lang niet moe en het volgende trajectdeel lijkt gelijk aan wat we al hebben gehad. Kees had eerder in Sahagún in het klooster gelogeerd, dat wilde ik ook wel eens meemaken. De zinnen gezet op Sahagún. Nog 40 km vanaf daar. De wolken zijn verdwenen, de wind niet, Kees zijn pet wel. Voor dat laatste bleek de oplossing te liggen in een souvenirswinkel. Kees rijdt vanaf vandaag met een pet voorzien van de route op zijn hoofd (niet de meest ideale plek voor een route, maar wel goed tegen de warmte).

In Sahagún vindt Kees na het nodige zoekwerk, het klooster. Er lopen nu alleen geen monniken meer rond, maar een dame die zegt dat we niet op een slaapzaal kunnen slapen, maar wel in een veel duurdere kamer voor onszelf. Het blijkt voordelige hotelkamer in de stijl van het klooster, inclusief minibad! In het centrum gaan we wat eten en kletsen gezellig met een Nederlands stel dat de wandelroute doet. Voor 22 uur moeten we terug zijn, wat op het nippertje lukt. Een echt bed, dat is lang geleden!