Met een strak donkerblauwe lucht, enkele sterren en een beetje maan gaan we op pad. De fietsverlichting moest nog even aan, maar omdat we nog 6 km moesten klimmen met een snelheid van 6 km/uur, knipperden onze lampen. Voor en achter ons kwamen wolken aandrijven. We gingen ontbijten bij een rustig barretje en vertrokken toen de dag echt was aangebroken. Een stel dat we gisteren ook al een paar keer voorbij gingen/ lieten voorbijgaan, rijdt weer voorbij. We kletsen even. Ze komen uit Italië en zijn in Puenta la Reina begonnen. Ze vinden het geweldig dat wij in Nederland zijn begonnen. De wolken die snel dichterbij kwamen, bleken veel water te bevatten en dat lieten ze ons voelen. De regenkleding ging weer een keer aan. Helaas kwam ik er achter dat de poncho na die andere keer regen, niet goed opgedroogd is weggestopt. En voor iemand die een gevoelige neus heeft, was dat geen pretje. Zeker ook niet een kwartier later, toen de poncho weer uit kon. Toen rook ook mijn jasje zo… De wolken verdwenen en de zon verduisterde alle bewijzen. Weer tijd om te smeren. Omdat mijn benen in omvang wat gekrompen zijn, zit mijn fietsbroek iets losser en kruipt steeds omhoog. De zon had dus een nieuw stuk om zich op te richten, de afgelopen dagen. Kees heeft stempelkoorts vandaag en heeft gezorgd voor 7! stuks. Tijdens het klimmen en afdalen komen we de wit—rode fietsers weer tegen. Ze vragen hoe het gaat, erg vriendelijk. Ook een drietal jongens komt in de buurt. Zij fietsen echter een fractie langzamer dan wij en we halen ze uiteindelijk in. Eén van die jongens trekt een sprint (berg op) en haalt ons weer in. Tijdens de afdaling maak ik zoveel vaart dat ik hem weer inhaal. Kees volgt ook. Hij vond het een leuk om te zien hoe mijn vaart de jongen overrompelde. Het begint weer enorm te regenen, de regenkleding is nu dichterbij. Een leuk cafeetje ook, daar komen we druipend binnen en drinken wat, net als vele wandelaars. De bui is alweer snel vertrokken en wij ook. Het is dan nog 25 km naar Santiago. We komen met zon aan op het plein, maken wat foto’s en gaan op zoek naar de plek voor ons Compostelaat. Er staat een flinke rij, wij sluiten aan. Achter ons een wandelaar en daarachter…. De Italiaanse fietsers. We krijgen dikke zoenen en feliciteren elkaar. Daarna volgt er een soort scoutingclub. We waren dus nog op tijd… Eenmaal binnen moeten we ook nog de trap op en worden stap voor stap geleid naar één van de bureaus voor hét papiertje. Onze naam komt er in het Latijn op te staan, we kopen nog een kokertje voor veiliger vervoer naar huis en gaan op weg naar het busstation. Daar regelen we onze busreis naar Frankrijk en gaan naar het klooster waar Kees al eerder logeerde. Wie komen we op de oprit tegen? De Italianen! Helaas is het klooster 'completo' en gaan we naar de camping. We vinden het zowaar koud hier. In Nedeland +30 graden, hier net aan 25. Soms dreigende wolken, geen regen meer. Mijn doel bereikt! Kees nog niet, die heeft er nog altijd spijt van dat hij 3 jaar geleden niet is doorgefietst naar Fisterra, dus dat gaat hij morgen doen. Ik zal daar op hem wachten, want de bus doet er 2,5 uur over, Kees gaat nog 120 km klimmen en klauteren met afdaling naar zeeniveau als toetje. Daarna samen met de bus weer terug.