Kees heeft gisteren nog eens zijn eiertruc uitgevoerd, dus het ontbijt zit goed. Het was erg koud toen we vertrokken, maar dat was wel fijn, gezien het gisteren zo warm was onderweg. In Astorga doen we ons nieuwe ochtendritueel. Koffie, thee en iets te eten. Deze keer ook weer even wifi. En een stempel bij een albergue. Toen kwam de klim naar de Cruz de Ferro. Het half uurtje pauze gold niet voor de zon, volop warmte en een beetje wind. De klim ging langzaam, maar was goed te doen. Op een terras vlak voor het einde haalden we nog even adem, wat te drinken en een stempel. Voor we het wisten waren we daarna boven. De lichte afdaling vlak voor het ijzeren kruis was een verrassing. Stukje klimmen, daarna enorm afdalen. De afdaling waar Kees 3 jaar geleden was gevallen. Geen leuke afdaling. In El Acebo wacht Kees op mij en schrikt van mijn hete velgen. Oplossing? Minder remmen! Nou, dat zeker niet. Pfffff wat een steile afdaling! Niet mijn favoriete type. Ineens zien we een man op een eenwieler omhoog fietsen! Zooooo!!! Dan weer verder remmen naar beneden. Gelukkig wordt het minder steil, maar nog steeds pittig. Als we bijna beneden zijn, zien we een echtpaar omhoog ploeteren in de hitte, wetende wat ze nog krijgen. Wij gaan zo snel, dat we ze geen succes kunnen wensen, misschien maar goed ook. We klimmen nog wat, we dalen nog wat, maar de hitte is wat het moeilijk maakt. De ene paal in de schaduw geeft 40•C aan, de andere 37. Warm is het in ieder geval, vele bidons water worden leeggedronken en weer gevuld, zodra we een kraantje zien. In Villafranca is de herberg vol, maar voor €6,- mogen we wel gebruik maken van de faciliteiten en kunnen we de tent op neerzetten waar plek is. Morgen weer vroeg op pad, dan staat Cebreiro op het programma.